Το μηνιγγίωμα είναι ο πιο συνηθισμένος όγκος του εγκεφάλου (30% του συνόλου των όγκων του εγκεφάλου) και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καλοήθης. Ανάλογα με την επιθετικότητα του κατηγοριοποιείται από τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (WHO) σε τρεις βαθμούς (1 έως 3). Όσο υψηλότερος ο βαθμός τόσο μεγαλύτερη η κακοιήθεια του όγκου. Ανάλογα με το μέγεθος και την τοποθεσία του όγκου προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση του όγκου μαζί με την μήνιγγα από την οποία ξεκίνησε.
Παρόλα αυτά μια τέτοια αντιμετώπιση δεν είναι πάντα εύκολη είτε λόγω τις θέσης του όγκου σε δυσπρόσιτο σημείο του εγκεφάλου, είτε λόγω του μεγέθους του ή εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης του ασθενή που δεν επιτρέπει ένα μεγάλο χειρουργείο. Εναλλακτικές θεραπείες είναι η ακτινοθεραπεία αλλά και η παρακολούθηση σε τακτά διαστήματα (wait and see).
Παρόλα αυτά πότε πρέπει επιχειρείται μια πλήρης αφαίρεση του όγκου ρισκάροντας ίσως κάποια νευρολογικά συμπτώματα στον ασθενή? Ποτέ μπορούμε να επαναπαυθουμε σε μια ακτινοθεραπεία που μπορεί να φέρει την κακοηθοποίηση (μετάλλαξη του όγκου σε κακοήθη)?
Αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν την νευροχειρουργική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια χωρίς κάποιος να είναι σε θέση να τα απαντήσει. Ανατρέχοντας στην σύγχρονη βιβλιογραφία μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η χειρουργική επέμβαση και όσο το δυνατόν πιο πλήρης αφαίρεση του όγκου είναι μονόδρομος για την θεραπεία του ασθενή. Παρόλα αυτά, οι εναλλακτικές θεραπείες θα πρέπει να εφαρμόζονται σε ασθενείς που δεν είναι σε θέση να χειρουργηθούν ή που ο όγκος τους βρίσκεται σε μια προσβάσιμη θέση.
Η πλήρη ανάλυση της βιβλιογραφίας που κάναμε πρόκειται σύντομα να δημοσιευθεί. Το λινκ της δημοσίευσης θα παρατεθεί σε αυτό εδώ το ιστολόγιο.